ظرف مناسب برای پخت غذا

ظرف مناسب برای پخت غذا

   ظروف مختلفی که برای پخت و پز استفاده می کنید تاثیراتی روی مواد غذایی می گذارد که در برخی موارد این تاثیرات نتیجه مثبتی ندارد.

مثلا ظروف تفلون یا نچسب با توجه به راحتی شستشو برای پخت و پز مناسب است اما اگر در نگهداری این ظروف دقت نکنید، نتیجه عکس است.

ظروف تفلونی که با استفاده نادرست خش دار شده اند، سبب ترکیب مواد شیمیایی ساخته شده در این ظروف با ترکیبات غذا شده و سرطان زا محسوب می شوند.

دکتر سیدضیاء الدین مظهری، رئیس انجمن علمی غذا و تغذیه در همین خصوص به «جام جم» می گوید: در ظروف تفلون از فلزی به نام کادمیوم استفاده می شود که از فلزات سنگین است.

به گفته او، در ظروف تفلونی که دچار خراش هایی در اثر شستشو یا کشیدن قاشق یا غیره شده اند، فلز کادمیوم وارد غذا شده و عوارضی احتمالی مانند سرطان را پدید می آورد.

دکتر مظهری تاکید می کند از ظروف تفلون آسیب دیده استفاده نشود و هرگز این ظروف را مورد ترمیم قرار ندهند چون آسیب بیشتری به بدن می رساند.

بین ظروف شیشه ای یا همان پیرکس و ظروف تفلون از این جهت که به راحتی قابل شستشو هستند شباهت زیادی وجود دارد.اما حسن ظروف پیرکس به نسبت ظروف تفلون سلامت همیشگی آنهاست.

دکتر مظهری معتقد است: چون مواد اسیدی یا بازی روی ظروف شیشه ای تاثیری نمی گذارد و از طرفی با حرارت و دمای بالا هم یونی از شیشه آزاد نمی شود، برای پخت و پز بسیار مفید هستند.

● ظرف رویی مناسب اگر…

به اعتقاد رئیس انجمن علمی غذا و تغذیه اگر ظرفی واقعا از جنس روی باشد می تواند باعث خروج یون های روی از ظرف و ورود آن به غذا شود که مفید است و باعث جبران کمبود روی در بدن می شود.

اما ظاهرا اغلب ظروفی که به عنوان رویی در بازار وجود دارند از آلومینیوم ساخته می شوند.

این در حالی است که آزاد کردن یون آلومینیوم در غذا، سبب انتقال این یون ها به بدن می شوند و در درازمدت می تواند عوارضی از جمله کم خونی را در بدن به وجود آورد. اگر از طرفداران استفاده از ظروف رویی برای پخت و پز غذا هستید حتما سعی کنید ظروف رویی اصل را بخرید.

● ظرف های لعاب دار و سفالی

ظروف سفالی از این جهت که سطح صافی ندارند و ممکن است باعث باقی ماندن غذا در منافذ ریز داخل ظرف شوند برای پخت و پز پیشنهاد نمی شوند اما در حال حاضر این ظروف را رنگ کرده و وارد بازار می کنند.

به اعتقاد دکتر مظهری، این ظروف سفالی رنگ شده هم بی ضرر نیستند، از این جهت که رنگ های استفاده شده در این ظروف معمولا فلزات سنگینی مانند سرب دارند که عوارضی نظیر کندذهنی، افسردگی و بعضی مسمومیت های درازمدت دیگر دارد.

او ادامه می دهد: اما ظروف لعابی زردرنگ قدیمی که در ایام گذشته مورد استفاده قرار می گرفت، بهترین نوع این ظروف برای پخت و پز و نگهداری غذاست.

درمورد ظروف ملامین هم لعابی که برای محافظت روی آن پوشانده می شود، بسیار نازک و آسیب پذیر است. بنابراین اگر این لایه لعابی با خش و خطوط از بین برود نفوذ میکروب در این ظروف را سبب می شود.

● ظرف خوب، ظرف مسی

رئیس انجمن علمی غذا و تغذیه ، ظروف مسی را با شرط و شروطی بهترین نوع ظروف برای پخت غذا می داند.

اگر ظروف مسی به شکل مناسبی قلع اندود نشده باشند یا از مواد حاوی سرب برای قلع اندود شدن، استفاده شده باشد، این عنصر می تواند پس از ورود به غذا، در درازمدت سبب ایجاد مسمومیت شود.

دکتر مظهری می گوید: اگر ظروف مسی، قلع اندود نشده باشد، ورود یون مس به غذا در درازمدت، تاثیر نامطلوبی بر بدن می گذارد.

به گفته او ذخیره شدن یون مس در کبد به مرور به این عضو آسیب می رساند. به همین دلیل ظروف مسی را قلع اندود می کنند.

دکتر مظهری توصیه می کند: هنگام شستشوی این ظروف باید دقت کنید تا لایه قلع اندود شده از بین نرود یا خش بر ندارد.

همچنین مواد اسیدی یا غذاهای ترش، سبب از بین رفتن لایه رویی ظروف مسی می شود که بر این اساس هر چند وقت یکبار باید این ظروف، قلع اندود شود.

ماست غنی شده با فیبر رژیمی

ماست غنی شده با فیبر رژیمی برای نخستین بار در کشور به تولید انبوه رسید

دکتر سید امیرمحمد مرتضویان عضو کمیته علمی بهسایت ایران در این مورد گفت: در تمام دنیا برخی محصولات غذایی مانند فرآورده های لبنی با هدف تامین سلامت مصرف کنندگان با فیبرها غنی سازی می شوند. ماست غنی شده با فیبر رژیمی که هم اینک در کشور به تولید رسیده با 2 درصد فیبر، غنی شده است، فیبرهای رژیمی برای افراد دچار یبوست، گروهی که کلسترول و تری گلسیرید خون بالایی دارند و افراد مبتلا به دیابت مفید است.
عضو کمیته علمی بهسایت ایران گفت: فیبرها همچون کربوهیدرات ها، چربی ها، پروتیین ها، مواد معدنی و ویتامین ها یکی از ارکان ششگانه رژیم غذایی انسان ها را تشکیل می دهند که توسط آنزیم ها قابل هضم نبوده و از سوی دیگر به دلیل نداشتن کالری یا کالری بسیار ناچیز، ارزش غذایی رژیمی داشته و ایجاد چاقی نمی کند. 
وی با تاکید بر اینکه بسیاری از ناراحتی های گوارشی با فیبر کافی در غذای روز مره مرتبط است. ادامه داد: فیبرها به دلیل آنکه قادر به جذب آب تا میزان زیادی هستند با افزایش حجم مدفوع، عمل دفع را تسهیل کرده، سبب بهبود نسبی یبوست می شوند.
دکتر مرتضویان گفت: اگرچه بدن قادر به هضم فیبرها نیست، لیکن برخی باکتری های مفید روده می تواند، تعدادی از انواع فیبرها را تخمیر کند که نتیجه فرآیند تخمیر، موادی موسوم به اسیدهای چرب کوتاه زنجیر است که سبب حفظ سلامت دیوار روده کوچک می شود. تخلیه سریع مدفوع از روده بزرگ از طرف دیگر موجب می شود که شانس ابتلا به سرطان روده بزرگ نیز کاهش یابد. زیرا دفع سریع، مانع تماس مواد سمی و سرطان زا با سطح روده می شود. 
به گفته دکتر مرتضویان، برخی فیبرها، "پری بیوتیک" هستند که غذاهای اختصاصی میکروب های "پروبیوتیک" (میکروارگانیسم هایی که آثار مفیدی بر بدن دارند) به شمار می روند 
وی ادامه داد: فیبر استفاده شده در این ماست "پری بیوتیک" با ترکیب اینولین است. 
عضو کمیته علمی بهسایت ایران گفت: فیبر رژیمی محلول قادر است، چند برابر حجم خود آب جذب کند و ژل پرحجمی را تشکیل می دهد که حجم زیادی از معده را پر می کند. به همین دلیل فیبر رژیمی محلول یکی از ارکان مواد غذایی رژیمی است که با پرکردن معده، مکانیسم احساس سیری را فعال می کند. 
وی ادامه داد: نسبت بالاتر کلسترولHDL در مقایسه با کلسترولLDL باعث کاهش احتمال ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی می شود. فیبر رژیمی محلول در طول سفر خود از اثنی عشر و روده کوچک مقداری از لیپیدهای موجود در غذا و نیز اسیدهای صفراوی را به دام می اندازد. اسیدهای صفراوی که بخشی از مایع سبز رنگ صفرا هستند از کلسترول ساخته می شوند، بنابراین دفع این اسیدها باعث می شود که جگر مقداری از کلسترول بدن را برای تهیه دوباره آن ها مصرف کند که تحقیقات پزشکی کاهش 8 تا 20 درصدی LDL را در نتیجه مصرف 3 تا 6 گرم فیبر رژیمی محلول نشان داده اند. 

نقش روی در بدن

روی یا (zinc ) جزو 15 عنصر معدنی و ضروری است، که بدن ما به آن نیاز دارد. اگر به جدول تناوبی مواد نگاهی بیندازیم، می بنیم که این جدول شامل 114 عنصر یا ماده ی شیمیایی است که به صورت دوره ای و گروهی قرار گرفته اند و تمامی این تعداد عناصر از نظر خواص شیمیایی و فیزیکی با یکدیگر متفاوت هستند و بر اساس همین خواص در جدول طبقه بندی شده اند .
فلز روی نخستین بار در سال 1869 میلادی توسط دانشمند فرانسوی رولن به عنوان عامل رشد آسپرژیلوس نیگرا معرفی شد، سپس دکتر سامک و همکارانش ( در سال 1926 ) این عنصر را برای رشد گیاهان آلی ضروری تشخیص داد و پس از آن دکتر بل کینز در سال 1919 به نقش آن در حیوانات بزرگتر و دکتر برتراند و همکارانش در سال 1911و همچنین دکتر مک ( در سال 1926 ) به نقش عنصر روی در انسان اشاره کردند .
در بدن انسان حدود 4 – 1 گرم روی ( به طور متوسط 2/2 گرم روی ) وجود دارد که معادل نیمی ازآهن بدن است . مقدار این عنصر در بعضی از اعضای بدن بیشتر است که نشان دهنده ی نقش آن در این ارگان ها است. بیشترین مقدار روی در چشم، پانکراس و پوست ذخیره شده است ( 20 در صد روی کل بدن ) و به همین دلیل روی از ضایعات پوستی، اگزما و عارضه های دیگر پوستی جلوگیری می کند و بیماران بسیاری با چنین ضایعاتی با خوردن سولفات روی و استعمال پماد های جلدی روی ( به نام Zinc Oxide ) درمان شده و میشوند. هم چنین در مشیمیه ی چشم ، و پروستات و مایع منی صد برابر غلظت پلاسما، روی وجود دارد .
اعمال فیزیولوژی روی در بدن بسیار زیاد و پر اهمیت است. دانشمندان و محققان علم تغذیه در بررسی های خود در طی بیش از 20 سال به این نتیجه رسیده اند که روی در بسیاری از فعل و انفعالات شیمیایی بدن، شرکت داشته و برای حفظ سلامتی و طول عمر بدون امراض وجود آن لازم و ضروری است.
فلز روی آنتی اکسیدانی است که در واکنش های اکسیداتیو استرس نقش مهمی را بازی می کند . همان طور که میدانید در اطراف ما عوامل رادیکال زا و اکسیدان بسیار فراوان است و متاسفانه امروزه رابطه اکثر بیماری ها با این عوامل اکسیدان ثابت شده است.
بطور مثال با مصرف هر عدد سیگار 15000 رادیکال آزاد وارد بدن شخص مصرف کننده میشود که در صورت وجود نداشتن مواد آنتی اکسیدان ، بیماریهای مختلف در بدن ایجاد می شود.
ویتامین C، ویتامین E و بتا کاروتن ( پیش نیاز ویتامین A ) ، روی و سلنیوم 5 آنتی اکسیدان بسیار قوی شناخته شده در بدن هستند که عامل حفظ سلامتی و مبارزه با بیماری ها به شمار می روند. فلز روی، در افزایش سطح سیستم ایمنی و کارکرد صحیح دستگاه ایمنی نقش مهمی را به عهده دارد . روی عوامل وفلزات سمی توکسیک واردشده به بدن را جذب و خنثی می کند. به طور مثال در شهر های آلوده ای مانند تهران که مرتبا” سرب و سایر فلزات سنگین به بدن وارد می شود وجود کافی روی در بدن ، مانع از اثرات سمی و مخرب آن ها خواهد شد.
این فلز در ساختمان بیش از دویست آنزیم در بدن شرکت دارد. روی، علاوه بر شرکت در ساخت آنزیم ها به عنوان یک کاتالیزور یا تسریع کننده واکنش های بدن عمل میکند.
یکی دیگر از اعمال روی، فعالیت در تکثیر سلولی است. در ساختن دز اکسی ریبو نوکلوییک اسید یا DNA نیاز به روی میباشد و همان طور که می دانید DNA، رشته ژنتیکی اصلی تشکیل دهنده هسته سلولی است که بدون آن ادامه ی حیات سلولی ممکن نیست . البته در این جا بایستی اشاره کرد که سلول های گلبول قرمز خون استثنا هستند ، زیرا سلول های گلبول قرمز خون بدون هسته بوده و فاقد DNA می باشند .
همان گونه که در بالا عنوان شد در ساختمان بسیاری از آنزیم های بدن ، فلز روی شرکت دارد، به طور مثال آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز که جزو آنزیم های مهم اکسیداتیو است به سه گروه تقسیم میشود که در ساختمان سلول ها شرکت می کنند:

• نوع سوپر اکسید دیسموتاز مانگان در درون میتوکندری ها ( کوره های سلولی )
• نوع سوپر اکسید دیسموتاز مس و روی در خارج از میتوکندری و در سیتوپلاسم سلول وجود دارند
• رادیکال های آزاد رسیده به سیتوپلاسم توسط این دو نوع سوپر اکسید دیسموتاز یعنی نوع روی ومس گرفته و خنثی میشوند.

آنزیم کربورات هیدراز آنزیمی دیگر است که روی در ساختمان آن، به کار رفته است. کار آنزیم ذکر شده این است که در تعادل الکترولیت ها واسید و باز در بدن نقش دارد و در اثر کمبود این آنزیم، تعادل آب داخل و خارج سلولی به هم می خورد.
آنزیم الکل دهیدروژناز نیز از آنزیم های مهمی است که در صورت وجود روی ، در بدن ساخته می شود. کمبود این آنزیم در بدن باعث می شود که الکل موجود در خون تجزیه نشده و باقی بماند . این حالت به ویژه در کشور های غربی که از مشروبات الکلی زیاد استفاده می کنند باید مورد توجه قرار گیرد . در افرادی که کمبود این آنزیم را دارند پس از مصرف الکل ، دچار سردرد و سایر عوارض مصرف زیاد الکل خواهند شد .
آنزیم کربوکسی پپتیداز نیز در ساختمان خود ، دارای فلز روی است.این آنزیم تجزیه پروتئین ها را در بدن به عهده دارد و در اثر کمبود آن، پروتئین های مصرفی به خوبی تجزیه نشده و به مصرف سلولی نمی رسد .

عوامل کاهش مقدار روی در بدن

یکی از مهم ترین علل کمبود روی در بدن ، نقصان دریافت آن از طریق مواد غذایی است و این حالت به ویژه در بچه ها، جوانان و کسانی که به مدت طولانی در رژیم غذایی یا پرهیز غذایی هستند دیده می شود. مواد غذایی مصرفی و آب نوشیدنی مهمترین منابع روی در طبیعت میباشند .
اختلالات جذب روده ای هم می تواند سبب کاهش این عنصر مهم یعنی روی در بدن شود . خوردن سبوس گندم یا سایر حبوبات ( سبوس حبوبات ) که حاوی فیتات فراوان هستند، هم چنین مصرف اسفناج و یا سایر مواد حاوی اگزالات به همراه غذا، می تواند مانع از جذب روی در بدن شود. تجربیات نشان میدهد که چهار گروه از داروها، باعث تشدید مصرف روی میشوند.

این 4 دسته دارویی عبارتند از:

• آنتی بیوتیک ها
• دیورتیک ها (مدرها)
• گلوکوکورتیکوئید ها ( کورتون ها )
• دارو های ضد حاملگی

در میان آنتی بیوتیک ها ، مصرف تترا سایکلین و خانواده ی آن بیشتر از سایرین مانع از جذب روی میشود.

چه کسانی نیاز به دریافت روی بیشتری در برنامه روزانه دارند؟

*این نکته حائز اهمیت است وبایستی همه ی خانم ها و آقایان بدانند که خانم های شیرده و باردار و افرادی که دارای فعالیت ورزشی مرتب و منظم هستند، نیاز به روی بیشتری نسبت به سایر افراد دارند و اگر مقدار دریافت آنها از روی، کافی نباشد دچار کمبود آن و عوارض حاصل از آن خواهند شد.

• افرادی که در طی روز سیگار زیادی می کشند وکسانی که مشروبات الکلی می خورند ، به مقدار بیشتری روی نسبت به سایرین نیازمند هستند.
• بیمارانی که دارای مشکلات کبدی وکلیوی هستند، هم چنین بیماران مبتلا به دیابت، نیازمند به روی بیشتری هستند.
• در هنگام ابتلا به عفونت ها ، نیاز به دریافت روی ، بیشتر از سایر مواقع است.
• کسانی که دچار سوختگی شده اند و یا بیمارانی که سکته های قلبی ( آنفارکتوس قلبی ) کرده اند ، هم چنین افرادی که دچار آرتروز هستند، بیشتر از حد معمول به روی نیاز دارند.
• مقدار روی دریافتی از راه غذا به بدن بیماران مبتلا به سرطان باید اضافه شود.
• کم خونی یکی از بیماری هایی است که نیاز به دریافت روی را در بدن افزایش می دهد.
• تحقیقات و بررسی های بالینی نشان داده است کسانی که مبتلا به جوش های صورت (آکنه ) هستند ، دارای سطح پایینی از روی در خون بوده اند و دادن روزانه 200 میلی گرم گلوکونات روی که معادل 30 میلی گرم روی است می تواند باعث بهبود عفونت های جوش های آن ها شود.
• کسانی که مبتلا به نورودرماتیت و پسوریازیس هستند، اغلب مبتلا به کمبود روی هستند.
• کسانی که مبتلا به زخم های پوستی اند، جهت ترمیم و بازسازی سریع تر ، نیاز به مقدار روی بیشتری دارند.
• هم چنین افراد مبتلا به آلرژی و التهابات پوستی اغلب دچار کمبود سطح روی در خون هستند.
• بررسی های انجام شده بر روی حیوانات نشان می دهد، طحال حیواناتی که دچار کمبود طولانی مدت روی شده اند پس از مدتی دچار چروکیدگی شده است. همان طور که میدانید طحال از اندام های ایمنی در بدن به شمار می رود. بنابراین کاهش روی موجب به هم خوردن سیستم ایمنی می شود و معمولا” افراد دچار نقص ایمنی و کمبود روی ، اغلب مبتلا به گریپ و سرماخوردگی های متعدد می شوند.

موارد بالا نمونه ای از بیماری ها و افرادی هستند که نیاز بالاتری به دریافت روی در برنامه غذایی روزانه خود دارند.

عوارض حاصل از کمبود روی در بدن

در این جا به طور خلاصه به چند عارضه ی مهم کمبود روی در بدن اشاره می شود :

• امروزه ثابت شده است که باروری و بارداری، تابع وجود روی در بدن است. فعال نبودن بیضه ها در آقایان و تخمدان ها در خانم ها و کم بودن اسپرم ها، همگی می تواند به علت کمبود روی در بدن باشد، که در نهایت منجر به ناباروری خواهد شد.
• تشکیل لکه های سفید در ناخن ، می تواند به دنبال کمبود روی در بدن ایجاد شود .
• امروزه ثابت شده است که در کنار سایر علل مثل ، کم خونی ، کمبود ویتامین ها ، استرس و. . . . ، کمبود روی از علل بسیار مهم ریزش مو است.
• درمان جوش های غرور جوانی و زخم های پوستی در صورت کاهش روی ، طول کشیده و مزمن خواهد شد.
• کاهش قدرت سیستم ایمنی را در پی دارد.
• کم بودن رشد بچه ها ،می تواند به علت کمبود روی در بدن باشد.
• اختلال در رشد اندام های جنسی در زن و مرد ، از کمبود روی نیز ناشی میشود.
• کمبود روی بر رشد سیستم عصبی به ویژه در بچه ها و نوزادان تاثیر منفی دارد.
• اختلالات خلقی رفتاری مثل افسردگی (دپرسیون )، اسکیزوفرنی و پرخاشگری نمونه ای از بیماری های پیامد کمبود روی میتوانند باشند.
• دیده شده است که اختلالات حافظه ، می تواند عارضه ی حاصل از کمبود روی در بدن باشد.
• کمبود روی ، خود را با پوکی استخوان ، ریزش دندان ها ، بیماری تیروئید ، بی اشتهایی و تغییر شکل ناخن ها نیز نشان میدهد.

منابع حاوی روی

به طور تقریبی در هر گرم گوشت 3 تا 5 میلی گرم روی وجود دارد . نان سفید ،چربی و شکر فاقد روی هستند . گوشت ، جگر ،تخم مرغ ، میگو ،گندم سبوس دار ، تخم کدو حلوایی و گوجه فرنگی از روی غنی هستند .
با خوردن هر 100 گرم عدس یانخود یا گندم آسیاب نشده می توان 4 تا 5 میلی گرم روی وارد بدن کرد . در هر صد گرم سبوس گندم یا هر صد گرم ذرت ، 3 میلی گرم روی به بدن می رسد .
تخم کدو حاوی روی فراوان است که خوشبختانه در ایران بیشتر از سایر کشور ها استفاده می شود . در هر 100 گرم آن 5/ 6 تا 5/7 میلی گرم روی دریافت می شود .
جالب است که بدانید ، جوانه گندم ، حاوی 17 میلی گرم روی ، و به عبارتی غنی از روی است و خوردن آن به تمام افراد توصیه می شود .
در هر 100 گرم جگر گوساله ، 8/7 میلی گرم روی وجود دارد .
ماده ی غذایی پر اهمیت در رساندن روی به بدن ، صدف خوراکی است که در هر 100 گرم آن 60- 59 میلی گرم روی وجود داشته و بسیار غنی است که البته در ایران مصرف نمی شود .

عوارض کمبود روی

• زخم های طول کشیده
• ریزش مو ، اختلالات رشد ناخن ها و پوسیدگی دندان ها
• اختلالات باروری و کاهش میل جنسی
• اسیدوز خفیف در خون
• کندی رشد بچه ها
• خشکی پوست واگزما
• عفونت های راجعه
• کاهش اشتها
• اختلالات حس های بویایی، بینایی و چشایی ( تشخیص ندادن طعم غذا ها )
• نداشتن تمرکز حواس
• زخم های معده
• اختلال جذب ویتامین Aدر بدن

میزان مورد نیاز روزانه

بررسی های انجام شده نشان می دهد که نیاز خانم ها به این عنصر مهم وضروری روزانه، حداقل 10 میلی گرم و نیاز آقایان روزانه، حداقل 12 میلی گرم است. بیشتر دیده می شود که مقدار مصرفی روی بسیار کم تر از مقدار نیاز بررسی شده است .
مرکز تغذیه کشور آلمان ( DGE ) و امریکا ( RDA ) توصیه می کنند که برای پیشگیری از امراض حاصل شده از کمبود روی، خانم ها روزانه 12 میلی گرم و آقایان 15 میلی گرم روی به بدن خود برسانند. البته دوز و مقدار درمانی که توسط دکتر ورباخ بیان شده، روزانه بین 100- 20 میلی گرم است. اصولا” دوز 15 میلی گرم در روز را حد متوسط دریافت روزانه میدانند.

دوز درمانی

دوز درمانی توسط روی روزانه حدودا” 50 میلی گرم است. تامین روی به صورت ترکیبات گلوکونات روی برای بدن بسیار خوب و قابل تحمل و با جذب خوب است. به یاد داشته باشید که کلیه مکمل های حاوی روی بایستی همراه غذا مصرف شده تا از ایجاد تهوع جلوگیری شود .
توجه داشته باشید ، افرادی که به مدت طولانی روزانه 50 تا 300 میلی گرم روی مصرف کرده اند ، میتوانند دچار اختلال جذب املاح آهن ومس شده و همچنین به کمبود این دو املاح در بدن دچار شوند . حتی دیده شده است کسانی که روزانه 2 گرم به مدت طولانی روی خورده اند ، علائمی مثل استفراغ ، تهوع ، درد های شکمی و تب را نشان داده اند .
افرادی که دچار ناراحتی های کبد ی و روده ای اند ، بایستی قبل از مصرف مکمل های حاوی روی، حتما با پزشک خود مشورت داشته باشند .

روی و بیماریهای پوست

دیده شده است که غلظت روی در پوست و چشم بیشتر از هر عضو و اندامی در بدن است.
مصرف روی در سوختگی ها، اعمال جراحی وبهبود زخم های بدن، ضروری است. روی باعث بهبود هر چه سریعتر زخم ها می شود و کمبود روی بهبود زخم ها را به تعویق می اندازد، به ویژه در بیماران دیابتی، زخم های پا و عفونت این زخم ها است که حتی می تواند به قطع عضو هم منجر شود.
بنابراین وجود روی به مقدار کافی در برنامه غذایی این افراد بسیار مهم است. مصرف روی در ترمیم سوختگی ها، زیاد بوده و به طور معمول در خون بیماران دچار سوختگی، کمبود روی مشاهده می شود و با دادن روی اضافی می توان، بهبود و ترمیم زخم و پوست را تسریع کرد. این مسئله حتی در سوختگی های درجه 3 به دنبال مصرف محلول ها و ترکیبات حاوی روی به اثبات رسیده است و هم اکنون نیز از این ترکیبات ( مانند پماد زینک اکساید و ... ) استفاده میشود.
به عبارتی روی به عنوان ترمیم کننده ی بافتی وپوستی شناخته شده است . افرادی که از اگزما و حساسیت زجر می برند ، به طور معمول دارای سطح پایین روی در خون هستند و می توان با دادن 30 میلی گرم روی ( معادل 200 میلی گرم گلوکونات روی است ) بهبود بیماری آن ها را تسریع کرد.

روی و دیابت

نکته دیگر در مورد مصرف روی و بیماران دیابتی این است که تاثیر انسولین به طور مستقیم با روی در ارتباط است . میزان عنصر روی در پانکراس افراد سالم دو برابر دیابتی ها است که می تواند نشانه ی نقش آن در تولید انسولین باشد. مشاهده شده است که نقصان روی در خون باعث هیپوانسولینیمیا ( کاهش انسولین خون) می شود. کمبود روی به صورت مزمن ودائمی صدمه ی بزرگی به سلول های بتا پانکراس که انسولین ترشح می کنند، می زند و در سنین بالا، افراد دارای کمبود طولانی مدت روی می توانند دچار دیابت نوع 2 بشوند.
به طور کلی می توان گفت که در خون اکثر افراد مبتلا به دیابت ، کمبود روی دیده می شود و متاسفانه دفع روی در ادرار آنها مشاهده می شود. بنابر این رساندن روی اضافی به بدن بیماران دیابتی ضروری است.
فقر روی به ویژه در دیابتی ها زخم های مزمن ورید پا را ایجاد می کند که گاهی منجر به قطع انگشتان یا پا می شود . با دادن روی اضافی نه تنها زخم های دیابتی زودتر ترمیم شده بلکه علاوه بر آن سطح سیستم اینمی نیز افزایش می یابد.

عوارض کمبود روی در سایر موارد

به دنبال افت سیستم ایمنی در اثر کمبود روی ، بیماری های اتوایمیون ( خود ایمنی ) مثل آرتریت روماتویید ، لوپوس ، شوگرن ، پسوریازیس و . . . افزایش می یابد.
نقصان روی در مردان وزنان موجب اختلالات باروری می شود . اغلب مردان وزنان که جهت درمان مشکل خود اقدامات زیادی انجام داده اند، باید مسئله ی کم بودن روی را نیز در نظر گرفته و نسبت به رفع آن اقدام کنند.

نقصان روی در بدن خانم های باردار می تواند منجر به رشد نا کافی و کند جنین و یا زایمان زودرس شود .
یکی از علل میوم رحم و کیست های پستان در خانم ها، کمبود روی می باشد و دیده شده است که با تجویز روی به بدن آن ها بهبودی حاصل شده است. هم چنین دیده شده است که در خانم هایی که دچار عفونت های راجعه قارچی دستگاه تناسلی میشوند و به هیچ درمان منظم دارویی جواب نمی دهند، تجویز روی به مقدار کافی، باعث بهبود آن ها شده است.
هم چنین مصرف روی در بهبود ریزش مو به اثبات رسیده است و امروزه کمبود روی را از علل مهم ریزش مو می دانند، که البته بایستی سایر علل ریزش مو مانند کمبود ویتامین ها ، کم خونی و . . . نیز مد نظر قرار گیرد .

کمبود روی در کودکان همراه با بی اشتهایی، اختلال چشایی طعم غذا، پیکا ( حالتی شبیه ویار حاملگی )، بی حالی، غش، اختلال رفتاری و وقفه در رشد، خود را نشان می دهد ، هم چنین در نوجوانان به صورت تاخیر بلوغ جنسی و ظهور نکردن صفات ثانویه جنسی بروز می کند .
کمبود روی در افراد مسن ، در هنگام راه رفتن ، اختلال تعادل را ایجاد می کند که با تجویز داروی روی قابل درمان است .

روی در تشکیل هموگلوبین دخالت دارد و در مواردی فقط تجویز روی همراه دیگر نیاز ها ، این عارضه را درمان می کند . روی در رشد فیزیکی بدن مؤثر است ، هم چنین کوتاهی قد و کمبود وزن در کودکان ایرانی با تجویز روی قابل درمان است و بهتر می باشد که رساندن روی به مقدار کافی به بدن مادر در دوران بارداری و شیردهی مد نظر قرار گیرد .

جذب روی در بدن

جذب روی آسان نبوده و دفع آن نیز به سختی صورت می گیرد و به همین دلیل در تجویز روی و استفاده از آن باید رعایت این مشکل ، منظور شود . به علت آن که روی در ناحیه ی اولیه ی روده کوچک جذب می شود ، پروتئین در جذب آن دخالت دارد و لازم است کمبود پروتئین در افراد دچار نقص روی نیز درمان شود .

قهوه از تولید تا مصرف

در گیاه قهوه عربی کامل رشد کرده نوعی غلاف بزرگ با برگ های بادامی شکل و سبز تیره ای که می توانند به طول 14 تا 20 پا برسند مشاهده می شود . میوه های آن بادامی شکل و معمولاً شامل دو دانه صاف می باشند .
بعد از کاشت ، درختان قهوه عربی در مدت 3 تا 4 سال به بلوغ می رسند و در آن هنگام اولین چیدن از آن ها انجام می شود . گیاهان قهوه عربی می توانند 20 تا 30 سال به طور مداوم محصول تولید کنند . گیاهان قهوه عربی ، آب و هوای فصلی با دمای 15تا 24 درجه سلسیوس و باران سالیانه 60 اینچ را ترجیح می دهند .
یک هیبرید از Arabica-maragogype که به دلیل اندازه بزرگ آن «دانه فیلی» (elephant bean) نامیده می شود اصلاً از منطقه Maragogype در کشور برزیل بدست می آید. امروزه این هیبرید در گواتمالا ، مکزیک ، نیجریه ، هوندوراس ، سالوادور ، برزیل و زایری کسب می شود.

Coffea Canephora (C. Canephora var. robusta) :
C. Canephora از دانه های robusta به دست می آید . این گیاه که می تواند به عنوان یک بوته یا درخت تا ارتفاع 32 پا رشد کند ، دارای ریشه کم عمقی است . میوه ها گِرد بوده و نزدیک به یک سالگی از زمان بلوغ به دست می آیند . دانه ها بادامی شکل و کوچکتر از دانه های قهوه عربی هستند . قهوه Robusta در غرب و مرکز آفریقا ، همچنین جنوب شرقی آسیا و قسمتی از جنوب آمریکا شامل برزیل که در آنجا این قهووه را با نام Conilon می شناسند رشد می کند .
اولین چیدن محصولات درختان Robusta ، 3 تا 4 سال پس از کاشت است و پس از آن 20 تا 30 سال میوه زا خواهند بود . این درختان شرایط استوایی را ترجیح می دهند که دارای دمایی بین 23.9 تا 29.4 درجه فارنهایت و بارش سالیانه 60 اینچ است .
راه منقول برای رشد دادن درخت های قهوه این است که گیاهان سازگار با درخت قهوه را به جهت حفاظت در نزدیکی درخت قهوه و میوه های آنها را که در اصل از انرژی خورشید استفاده کرده و گسترش یافته اند را زیاد کنیم . روش جدیدی که استفاده می شود بهره گیری از سیستم آبیاری و کود است . قهوه هم در مناطق بزرگ و هم در کوچکترین جنگل های مسطح می تواند رشد کند .

محصولات قهوه :
10 مرحله وجود دارد تا دانه ی قهوه به قهوه ای که در فنجان استفاده می شود تبدیل شود :
- برداشت دانه ها (Harvesting)
- آماده کردن (Processing)
- خشک کردن دانه ها (Drying)
- پوست گیری از دانه ها (Hulling)
- براق کردن (Polishing)
- جداسازی و درجه بندی (Grading & Sorting)
- صادرات دانه ها (Exporting)
- سنجش مزه (tasting)
- برشتن (Roasting)
- ساییدن (Grinding)

برداشت دانه ها :
بعد از 3تا4 سال ، هنگامی که درختان قهوه بالغ شدند ، میوه های دانه مانند آن در امتداد هم یا پراکنده و خوشه ای در امتداد شاخه های درخت نمایان می شود . هنگامی که میوه های آن برای برداشت آماده هستند ، به شکل گیلاس یا توت مانند در آمده و شروع به قرمز شدن می کنند . دانه های قهوه در حقیقت بذرهای موجود در این گیلاس مانندهای عمل آمده هستند . بیشتر دانه های نوع Arabica پس از 6-8 ماه به عمل می آیند ، نوع robusta بین 9 تا 11 ماه زمان برای به عمل آمدن احتیاج دارد .
در زیر پوسته قرمز دانه قهوه (exocarp) ، تکّه های گوشتی (mesocarp) ، لایه لزج (parenchyma) و لایه ی کاغذی مثل آن لایه که دانه را می پوشاند وجود دارد .
درون این لایه ها معمولاً دو دانه وجود دارد که به وسیله یک لایه نازک پاکت مانند پوشیده شده اند . این غشا یا پوسته ی بذر در تجارت قهوه به نام «پوست نقره ای» از آن یاد می شود .
زمان برداشت مطابق با موقعیت جغرافیایی تغییر می کند ، اما در طول سال تنها یک برداشت انجام می شود . در جنوب استوا ، برداشت اصلی در ماه آپریل یا می انجام می گیرد ، با این حال ممکن است ت آگوست طول بکشد . در کشورهایی که در بخش هایی میان فصول مرطوب و خشک قرار دارند ، زمان برداشت قهوه به طور واضح تعریف شده است . در آنجا ممکن است در طول یک سال ، دوبار پدیده ی گل دهی رخ دهد ، بنابراین اجازه ی یک بار چیدن اصلی و یک چیدن ثانویه را می دهد . در تورهای استوایی می توان برداشت میوه را در تمام طول سال انجام داد .
قسمت اعظم برداشت قهوه به وسیله دست و از یک یا دو طریق انجام می شود:
1) برداشت عمومی (Strip picking)
2) برداشت انتخابی (Selective picking)

معنای برداشت عمومی این است که همه ی محصول از یک معبر برداشت می شوند . برداشت انتخابی شامل درست کردن چندین معبر در میان درختان قهوه در فاصله 10-8 روزه می باشد ، بنابراین تنها دانه هایی که کاملاً عمل آوری شده اند انتخاب و برداشته می شوند . این روش گران تر است و تنها برای دانه های نوع Arabica استفاده می شود .
در مزارع معمولی ، برداشت کنندگان قادرند در طول روز بین 200-100 پوند محصول برداشت کنند . از این میزان 20% آن واقعاً دانه قهوه است (40-20 پوند )

آماده کردن دانه ها :
آماده کردن دانه ها یا آماده کردن آنها برای برشتن به وسیله ی یکی از این دو روش انجام می شود:
1) روش خشک
2) روش مرطوب

Dry Method(روش خشک) :
این ساده ترین ، ارزان ترین و سنتی ترین روش آماده سازی قهوه است . دانه ها ی برداشت شده در اطراف یک سطح سفت حصیری یا آجری مانند گسترده می شوند که حالت ایده آل آن گسترده شدن در معرض نو خورشید است و بعد در فاصله های منظم جمع آوری شده و برای تخمیر آ»اده می شوند . در صورتی که باران ببارد یا دمای هوا کاهش پیدا کند دانه های قهوه به جهت حفاظت پوشانیده می شوند .
پس از حدود 10-7 روز ، میزان رطوبت هر کدام از دانه های قهوه به حدود 11% رسیده و اینجاست که دانه ها خشک شده اند . پوسته بیرونی غلاف به رنگ قهوه ای تیره در آمده و شکننده می شوند . سپس دانه های خشک در سیلوها انبار می شود و در آنجا دانه ها همچنان رطوبت خود را از دست می دهند .

Wet Method (روش مرطوب) :
این روش به سرمایه گذاری عظیم تر و مراقبت بیشتری نسبت به روش خشک نیاز دارد ؛ اما سبب خرابی کمتر شده و به نگه داشتن کیفیت ذاتی دانه های قهوه کمک می کند . تفاوت اصلی میان این دو روش این است که در روش مرطوب از روشی استفاده می شود که در آن پالپ دانه ها را در 24-12 ساعت پس از برداشت حذف می کند ، به جای آنکه به دانه ها فرصت آن داده شود که در هوای خشک قرار بگیرند .
در استفاده از ماشین پالپ ، دانه ها از پوست و پالپ جدا می شوند و با آب شسته می شوند . دانه های روشن تر و نارس از دانه های سنگین تر و رسیده طی یک روش خاص طراحی شده کانال های شستشو و یا بوسیله سیستم Aagaard pre-garder (سیستمی که شامل تکان دادن دانه ها در میان یک صافی موجود در تانک آب است) انجام می شود .
سپس دانه ها درون تانک های تخمیر برای مدت 48-12 ساعت نگه داشته می شوند . در طول این مدت آنزیم ها سبب جداسازی طبیعی لایه لزج از لایه پوست مانند پوشاننده (endocarp) می شوند . هنگامی که فرآیند کامل شد ، endocarp حالت pebbly یا شیشه مانند پیدا میکند . تخمیر غالباً در تانک های صلبی انجام می شود و در آن تغییرات مهمی در اندازه دانه ها رخ می دهد . در مناطق کم ارتفاع تخمیر سریع انجام می شود و در مناطق مرتفع تخمیر می تواند تا 48 ساعت به درازا بکشد .

Drying the beans (خشک کردن دانه ها ) :
پس از فرآیند خشک کردن ، لایه endocarp می بایست حدود 11% رطوبت داشته باشد تا بتوان دانه ها را در یک شرایط پایدار نگهداری کرد . endocarp را می توان در زیر نور خورشید یا با استفاده از ماشین خشک کن رطوبت زدایی کرد . برای خشک کردن آفتابی دانه ها را بر روی سطحی سفت یا میزهای خشک کردن پراکنده می کنند و آن ها را مرتباً زیر و رو می کنند .
دانه هایی که 15-7 روز پروسه خشک کردن را گذرانده اند به عنوان «قهوه کاغذی» شناخته می شوند و حالت ایده آل آن این است که تا زمان صادرات به همین صورت باقی بمانند .

Hulling (پوست کنی) :
در قهوه هایی که به روش مرطوب عمل آوری شده اند ، عمل پوست کنی برای حذف پوست یا لایه ی کاغذی که اطراف دانه را احاطه کرده است به کار می رود . پوست کنی از قهوه هایی که به روش خشک عمل آوری شده اند به حذف پوست یا کل پوشش خارجی خشک از اصل دانه ها اشاره می کند .

Polishing (براق کردن) :
جلا دادن دانه ها پروسه ای اختیاری است که همیشه انجام نمی شود . در طی روند براق کردن ، پوسته نقره ای که پس از عملیات پوست کنی بر روی دانه ها باقی مانده است ، به وسیله ماشین پالیش یا جلا دهنده ، حذف می شود .
هنگامی که اینگونه تصور شود که دانه های براق شده برتر از براق نشده ها هستند ، در حقیقت در اینجا تفاوت کوچکی بین این دو به وجود خواهد آمد .

Sorting & Grading (جداسازی و درجه بندی) :
اگرچه دانه های قهوه نسبتاً در یک اندازه و تناسب هستند ، اما آنها ابتدا به واسطه ی اندازه و سپس چگالی خود درجه بندی می شود .(قهوه های دانه فیلی استثنا هستند )
اندازه دانه ها در یک مقیاس بین 10 تا 20 بیان می شود . این عدد در اصطلاح نشان دهنده اندازه ضخامت سوراخ های اطراف از 64/1 اینچ می باشند .
دانه های شماره 10 تقریباً دارای سوراخ هایی به ضخامت 64/10 از یک اینچ هستند و دانه های شماره 15 ، 64/15 از یک اینچ . دانه ها با عبور از یک صفحه سایزبندی می شوند . دانه ها حتی توسط یک سیستم air jet که به جهت جدا کردن دانه های سنگین و سبک از هم است از هم سوا می شوند (به روش بادی)
سپس دانه های زیاد تخمیر شده یا پوست کنی نشده حذف می شوند . این کار معمولاً توسط دست انجام می شود . بدین صورت که دانه ها در طول یک تسمه حرکت داده می شوند . اما سایر روش ها شامل جداسازی بر اساس رنگ شناسی الکتریکی است .
کشورهای مختلف دانه های قهوه خود را با روش ها و سیستم های مختلفی درجه بندی میکنند . عموماً اگرچه 6 درجه بندی جهت صادرات وجود دارد ، اما بهترین درجه بندی آن SHB (Strictly Hard Bean) یا دانه های سفت و سخت و یا دانه های سفت رشد کرده در ارتفاعات می باشد که منظور از آن دانه های قهوه ای هستند که حداقل در ارتفاعات 4000 پا بالاتر از سطح دریا تولید شده اند .

Tasting Coffee (مزه کردن قهوه) :
از عمل مزه کردن قهوه به عنوان Cupping یاد می شود . این عمل پروسه ای است که در آن یک کارشناس ، قهوه دم شده را می نوشد (هورت می کشد) ، با هدف اینکه خواص و ویژگی های آن را ارزیابی و تعیین کند . عمل مزه کردن قهوه ، کار دشواری است که احتیاج به نظم دراد . فرد مزه کننده (که به عنوان liquorer شناخته می شود ) ، ابتدا به جهت کسب تجربه دانه ای سبز را ارزیابی میکند . دانه های سبز توسط یک لابراتور کوچک برشته شده و از نظر مزه و رایحه تست شده اند . پس از آنکه قهوه ه در آب دم شدند ، فرد تست کننده نوشیدنی را بو می کند . پس از 3 دقیقه قهوه را به هم می زند و دوباره می بوید . سپس حباب هایی که در سطح تشکیل شده اند حذف شده و عملیات مزه کردن آغاز می شود . فرد تست کننده یک قاشق پر از قهوه را برداشته و می خورد و آن را در دهان خود وارد کرده و می چرخاند و سپس بیرون می ریزد . این کار با همه ی نمونه های قهوه تکرار می شود و نتایج حاصل از هر کدام از نمونه های دم شده یادداشت می شود .
در ادامه مثالی آمده است که در آن از 10 معیار برای توصیف و رده بندی قهوه استفاده شده است :
نوع : robusta , washed , Arabica
مزه : strictly soft ، تند
بدنه : سبک تا خیلی سنگین
اسیدیته : مقداری ، خیلی زیاد در سطح
سن : مانده تا تازه
معایب : ترش ، مزه علفی ، کپک زده
حالت درون فنجان : برشته ، آبکی ، جوشیده ، مانده
ارزیابی کلی : خنثی ، ادویه دار ، سخت
رایحه : از ضعیف تا قوی
میزان پُر بودن : میزان ناچیز تا زیاد

Roasting Coffee (برشتن قهوه) :
برشته کردن یک واکنش حرارتی است که در آن دانه ها ی سبز قهوه به حالت قهوه ای و معطری که ما آن را به شکل پودر می خریم تغییر شکل می دهند .
غالب برشته کننده ها از هوای با دمای حدود 7/287 درجه سانتی گراد بهره می جویند . دانه ها به شکل پیوسته وارد سیستم برشته کننده می شود ، به جهت اینکه از سوختن آنها جلوگیری به عمل آید . هنگامی که دانه ها به دمای حدود 4/204 درجه سانتی گراد می رسند ، شروع به قهوه ای تیره شدن می کنند و روغن آن (که به آن اسانس ، روغن قهوه یا کافئول گفته می شود ) شروع به خارج شدن از آن میکند . این پروسه ، پیرولوسیس (pyrolasis) نامیده می شود که در واقع قلب عمل برشتن است ، چراکه این پروسه طعم و رایحه ی قهوه ای که ما می نوشیم را ایجاد می کند .
هنگامی که دانه ها از سیستم برشتن خارج می شوند توسط آب یا هوا سرد می شوند . عمل برشته کردن در برخی از کشورهای وارد کنند انجام می شود، چراکه دانه های برشته شده به جهت نگه داشتن طعم قهوه می بایست سریع به دست مصرف کننده برسند .

تفسیر شیمیایی :
طعمی که طی عمل برشته کردن ایجاد می شود ، حاصل ترکیبات آلی و روغن های فرّار موجود در دانه هاست . این ترکیبات اساساً 2-تیوفوران و مشتقات استر متیل و اتیل آن است . در آن میزان زیادی از روغن های فرّار موجود است . اصلی ترین آن استالدهید ، فورآلدهید ، هیدروژن سولفید ، استیک اسید ، guaiacol ، vinyl guaiacol ، پیرازین و متیل کربینول می باشد . رایحه در حضور متاکاپتان موجود در دانه های برشته شده ظاهر می شود .
Grinding (ساییدن) :
عمل ساییدن قهوه ها بیشترین طعم را به دانه ها عرضه می کند . دم کردن دانه ها در آب داغ این کار را انجام می دهد . عموماً هرچه قهوه ساییده تر باشد ، دم کردن سریعتر انجام می شود . عمل ساییدن بیشتر بدین منظور انجام می شود که دانه ها به پودر خوبی تبدیل شوند و به عنوان ground coffee فروخته شوند . اگرچه قهوه در سه نوع coarse , medium , viz fine عرضه می شود؛ اما هر کدام از آن ها ویژگی های خاص خود را دارند .

امکان کوری با رژیم آب درمانی

دکتر برلیانت بزرگمهر در گفتگو با ایسنا، افزود: برخی افراد تنها یک ماده ی غذایی را مصرف می ‌کنند و به عبارت دیگر تک خوری می ‌کنند؛ این در حالی است که بر اساس توصیه متخصصان، افراد باید از 5 گروه غذایی اصلی شامل شیر و لبنیات، نان و غلات، سبزی ‌ها و میوه‌ ها، گوشت و حبوبات و مغز دانه‌ ها و تخم مرغ تغذیه کنند البته امکان دارد که گروهی را جانشین گروه دیگر کرد اما نباید آن ها را از برنامه غذایی حذف کرد.

وی تاکید کرد: غذای افرادی که تک خوری می ‌کنند، تنوع غذایی ندارد این در حالی است که یکی از عوامل بیماری و سوء تغذیه، نداشتن تنوع غذایی است.

مسوول کمیته آموزش همگانی انجمن تغذیه ایران با بیان این که متابولیسم برخی مواد مغذی با مواد غذایی دیگر کامل می‌ شود، گفت: مواد پروتئینی باید با کربوهیدرات ‌ها مصرف شوند تا تاثیر لازم را بر بدن داشته باشند یا آهن با مواد اسیدی بهتر جذب می‌ شود بنابراین رژیم‌ های مبتنی بر تک خوردن نه تنها نیاز بدن را تامین نمی ‌کند بلکه باعث ایجاد دلزدگی و در نتیجه حرص و ولع برای مصرف غذاهای مختلف می‌ شود.

 رژیم آب درمانی هم به سوء تغذیه منجر می‌ شود و هم ورم سلولی ایجاد می ‌کند؛ به گونه ‌ای که آب داخل سلول زیاد می ‌شود و می ‌تواند عوارضی چون کوری و حتی مرگ را به دنبال داشته باشد

وی با بیان این که رژیم ‌های کم کالری نیز نیاز بدن را تامین نمی ‌کند، اظهار کرد: ‌این گونه رژیم، بدن را دچار سوء تغذیه می‌ کند چون بدن به متابولیسم پایین عادت می‌ کند و غذاهای معمولی تکافوی نیاز بدن را نمی‌ کند.

بزرگمهر با اشاره به رژیم آب درمانی گفت: این رژیم هم به سوء تغذیه منجر می‌ شود. علاوه بر آن، ورم سلولی ایجاد می ‌کند؛ به گونه ‌ای که آب داخل سلول زیاد می ‌شود و می ‌تواند عوارضی چون کوری و حتی مرگ را به دنبال داشته باشد.

این مشاور تغذیه و رژیم درمانی با اشاره به برخی رژیم ‌ها که مبتنی بر قطع مصرف کربوهیدرات ها است، اظهار کرد: اگر قند و نشاسته از برنامه غذایی حذف شود، سوخت به سلول های عصبی نمی ‌رسد در نتیجه فرد به عوارضی چون کاهش تمرکز، ضعیف شدن حافظه و عصبی شدن دچار می ‌شود.

بزرگمهر در پایان در پاسخ به این پرسش ایسنا که آیا افرادی که موضعی چاق هستند می ‌توانند نقاط مشخصی از بدن خود را لاغر کنند، اظهار کرد: رژیم های لاغری غلط باعث سوختن پروتئین به جای چربی می ‌شود در نتیجه اندام هایی مانند صورت لاغر می ‌شود بنابراین به منظور لاغر کردن نقاط خاصی از بدن، باید زیر نظر رژیم شناس و متخصص تغذیه، رژیم گرفت.

منبع:tebyan.net